Het uitbundig cerebrale, filmisch deconstructionistische werk van Daniel Cockburn laat zich gemakkelijk categoriseren, en dit programma met nieuw werk vormt daarop geen uitzondering, van een korte film die 'dingen ondervraagt die andere dingen betekenen voordat ze iets worden dat op zichzelf andere dingen betekent', en een performancestuk dat plaatst twee postmoderne horrorfilms uit 1994 naast elkaar, John Carpenter's In the Mouth of Madness en Wes Craven's New Nightmare, om zowel de verlossende als destructieve krachten van het vertellen van verhalen te onderzoeken.